Top

Tryb postępowania z materiałami zebranymi podczas stosowania kontroli operacyjnej

Kontrola operacyjna jest metodą, w której przewidziano mechanizm bezpośredniego wykorzystania dowodów utrwalonych w wyniku podjętych czynności operacyjno-rozpoznawczych. Jak trafnie podkreślił R. Połeć, ustawa nadaje rangę dowodu materiałom zgromadzonym w trakcie kontroli operacyjnej, dzięki czemu możliwe jest bezpośrednie włączenie ich w poczet materiału dowodowego bez konieczności ich transformacji do procesu karnego. W sprawach, w których zarządzono kontrolę operacyjną w trybie niecierpiącym zwłoki, jeżeli sąd okręgowy nie wyraził zgody na jej kontynuowanie, ten sam sąd mógł zezwolić, na pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji lub komendanta wojewódzkiego, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego prokuratora, na odstąpienie od zniszczenia materiałów, jeżeli stanowiły one dowód lub wskazywały na zamiar popełnienia przestępstwa, dla wykrycia którego na podstawie przepisów ustawowych mogła być prowadzona kontrola operacyjna lub czynności operacyjno-rozpoznawcze. Uchylony art. 19 ust. 4 ustawy o Policji, nie pozostawiały możliwości, aby w tym wyjątkowym trybie mogły zostać wykorzystane jedynie te materiały, które dotyczyły przestępstw wymienionych w katalogu art. 19 ust. 1 ustawy o Policji1.

Stosowanie do treści art. 19 ust. 15 ustawy o Policji w przypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego Komendant Główny Policji lub komendant wojewódzki przekazuje właściwemu prokuratorowi wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej, w razie potrzeby z wnioskiem o wszczęcie postępowania karnego. W postępowaniu przed sądem, w odniesieniu do tych materiałów, stosuje się odpowiednio przepisy art. 393 § 1 zd. 1 k.p.k.2.

Powyższe nie oznacza, że wszelkie materiały uzyskane w toku kontroli operacyjnej mają walor dowodowy. Zgodnie z § 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dn. 18 marca 2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania prowadzonej przez Policję kontroli operacyjnej, przechowywania i przekazywania wniosków, zarządzeń i materiałów uzyskanych podczas stosowania tej kontroli, a także przetwarzania i niszczenia tych materiałów3, dokumentację kontroli operacyjnej stanowią:

  1. wniosek Komendanta Głównego Policji lub komendanta wojewódzkiego Policji do sądu o zarządzenie lub przedłużenie kontroli operacyjnej;
  2. zgoda prokuratora lub prokuratora okręgowego na wystąpienie przez Komendanta Głównego Policji lub komendanta wojewódzkiego Policji z wnioskiem o zarządzenie przez sąd okręgowy kontroli operacyjnej;
  3. postanowienie sądu okręgowego o zarządzeniu lub przedłużeniu kontroli operacyjnej;
  4. zarządzenie kontroli operacyjnej przez Komendanta Głównego Policji lub komendanta wojewódzkiego Policji w przypadkach niecierpiących zwłoki;
  5. wniosek Komendanta Głównego Policji lub komendanta wojewódzkiego Policji do Prokuratora Generalnego lub prokuratora okręgowego o wyrażenie zgody na zarządzenie kontroli operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki;
  6. zgoda Prokuratora Generalnego lub prokuratora okręgowego na zarządzenie przez Komendanta głównego Policji lub komendanta wojewódzkiego Policji kontroli operacyjnej w przypadkach niecierpiących zwłoki;
  7. postanowienie sądu okręgowego o wyrażeniu zgody na kontynuowanie kontroli operacyjnej zarządzonej przez Komendanta Głównego Policji lub komendanta wojewódzkiego Policji w sytuacjach niecierpiących zwłoki;
  8. notatka urzędowa z przeprowadzonej kontroli operacyjnej sporządzona przez policjanta prowadzącego sprawę w ramach zarządzonej kontroli operacyjnej;
  9. protokół komisyjnego zniszczenia materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej.

Stosownie do ust. 3 § 1 cytowanego rozporządzenia dokumentację kontroli operacyjnej stanowią także materiały zgromadzone podczas jej stosowania, a w szczególności:

  1. nośniki, na których utrwalone zostały treści rozmów telefonicznych lub innych przekazów informacji albo treść korespondencji lub zawartość przesyłek;
  2. kopie wykonane z nośników, o których mowa w pkt. 1;
  3. dokumenty sporządzone na podstawie informacji utrwalonych na nośnikach i kopiach, o których mowa w pkt. 1 i 2.

Prokuratorowi podlegają wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej. Nie podlega przekazaniu całość dokumentacji kontroli operacyjnej, a jedynie jej część w postaci nośników utrwalonych treści rozmów, kopii tych nośników oraz dokumentów sporządzonych na podstawie informacji utrwalonych na tych nośnikach.

Dokumenty wymienione w §1 ust. 1 cytowanego rozporządzenia dotyczące ustalenia i zabezpieczenia danego dowodu powinny być dołączone do akt sprawy. Będą one konieczne do stwierdzenia, czy uzyskano odpowiednią zgodę sądu okręgowego w trybie art. 19 ust. 1 lub 3 ustawy o Policji. W przypadku braku takiej zgody materiały operacyjne są objęte zakazem dowodowym4. Walor procesowy mają tylko te materiały, które zostały zebrane z zachowaniem przepisów regulujących kontrolę operacyjną. Uzyskany w toku kontroli operacyjnej materiał musi dotyczyć jednego z przestępstw wymienionych w ust. 1 art. 19 ustawy o Policji. Materiały dotyczące innych przestępstw nie mogą stanowić podstawy ustaleń w procesie5.

Materiały dotyczące przestępstw niewymienionych w art. 19 ust. 1 ustawy o Policji są pozbawione waloru legalności6. Jeżeli niejawna kontrola ma realizować cele wskazane w art. 19 ust. 1 ustawy o Policji, to stanowisko zakładające, że przez dowody pozwalające na wszczęcie postępowania karnego lub mające znaczenie dla toczącego się postępowania w ujęciu art. 19 ust. 15 tej ustawy należy rozumieć dowody popełnienia wszelkich przestępstw (np. niealimentacji), w żadnym razie nie może prowadzić do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie takiego sposobu interpretowania art. 19 ust. 15 ustawy o Policji, który oznacza, że dopuszczalne jest dowodowe wykorzystanie materiałów dotyczących przestępstw niewymienionych w art. 19 ust. 15 ustawy o Policji, nie jest niezbędne dla ochrony bezpieczeństwa publicznego. Niepotrzebne jest także dla zapobieżenia i zwalczania przestępstw wymienionych w art. 19 ust. 1 ustawy o Policji gromadzenie dowodów przestępstw, których w tym przepisie nie wymieniono7.

Sąd Najwyższy postanowił, że przez „uzyskane dowody pozwalające na wszczęcie postępowania karnego lub mające znaczenie dla toczącego się postępowania karnego należy rozumieć wyłącznie dowody popełnienia przestępstw wymienionych w katalogu art. 19 ust. 1 ustawy o Policji”. Ponadto uznał, że uzyskane w czasie kontroli operacyjnej dowody popełnienia przestępstw – określonych w art. 19 ust. 1 ustawy o Policji – przez osobę inną niż objęta postanowieniem wydanym na podstawie art. 19 ust. 2 tej ustawy albo popełnionych wprawdzie przez osobę nim objętą, ale dotyczące przestępstw innych niż wskazane w tym postanowieniu, mogą być wykorzystane w postępowaniu przed sądem pod warunkiem, że w tym zakresie zostanie wyrażona następcza zgoda sądu na przeprowadzenie kontroli operacyjnej przy odpowiednim zastosowaniu przepisu art. 19 ust. 3 ustawy o Policji8.

Zgodnie z art. 19 ust. 15 ustawy o Policji w sytuacji uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego, Komendant Główny policji lub komendant wojewódzki Policji przekazuje właściwemu prokuratorowi wszystkie materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej, w razie potrzeby z wnioskiem o wszczęcie postępowania karnego.

Ustawodawca, nadając rangę dowodu materiałom zgromadzonym w trakcie kontroli operacyjnej, nie nakazał przeprowadzania i dokumentowania materiału operacyjnego w sposób tożsamy z czynnościami dowodowymi, o których mowa w k.p.k.9. Po nowelizacji ustawy o Policji ustawodawca wyraźnie opowiedział się za koncepcją bezpośredniego wykorzystania jako dowodów wyników kontroli operacyjnej bez potrzeby ich procesowego przetwarzania10. Jeżeli dowody rzeczowe i dokumenty uzyskane przez osobę postronną poza procesem mogą być włączone do postępowania, to nie ma przeszkód, aby przedmioty lub dokumenty uzyskane przez organ ścigania karnego w ramach legalnych, choć pozaprocesowych czynności operacyjnych, nie mogły być włączone do procesu jako dowody11.

Warto wskazać na fakt, iż w przeciwieństwie do innych uprawnionych służb, szefowie Służby Kontrwywiadu Wojskowego i Centralnego Biura Antykorupcyjnego są zobligowani do przekazania Prokuratorowi Generalnemu wszystkich materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej. Ustawodawca nie użył tutaj określenia „wszystkie materiały”, co wskazuje na to, że szefowie wyżej wymienionych służb mogą przekazać jedynie te materiały, które zawierają dowody pozwalające na wszczęcie postępowania karnego lub mające znaczenie dla toczącego się już postępowania.

Zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej materiały niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego przechowuje się po zakończeniu kontroli przez okres dwóch miesięcy, a następnie dokonuje protokolarnego, komisyjnego zniszczenia. Przy ocenie takich materiałów należy mieć na uwadze to, że wątpliwości co do sprawstwa lub wątpliwości co do winy nie powinny być na tym etapie przedmiotem oceny organu operacyjnego. Mogą one być rozstrzygnięte dopiero w toku przeprowadzonego postępowania przygotowawczego, które w przypadku ich nierozwiązania winny skutkować umorzeniem sprawy. Słusznie podkreślił w jednym ze swoich orzeczeń SN, że zasada in dubio pro reo obowiązuje dopiero wówczas, gdy w maksymalnie możliwym stopniu została zrealizowana zasada dociekania prawdy, a mimo to istnieją wątpliwości, których usunąć ani wyjaśnić nie można12.   

Materiały, niezawierające dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub dowodów mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego, podlegają niezwłocznemu, protokolarnemu i komisyjnemu zniszczeniu. Mówi o tym wyraźnie art. 19 ust. 17 ustawy o Policji. Zniszczenie materiałów zarządza organ Policji, który wnioskował o zarządzenie kontroli operacyjnej. Niezbędne jest niezwłoczne poinformowanie prokuratora o wydaniu i wykonaniu zarządzenia dotyczącego zniszczenia materiałów13. Wyjątkami dotyczącymi trybu postępowania ze zgromadzonymi podczas stosowania kontroli operacyjnej materiałami są uregulowania dotyczące niszczenia materiałów przez Służbę Kontrwywiadu Wojskowego i Centralne Biuro Antykorupcyjne. W przypadku, gdy materiały te nie stanowią informacji potwierdzających zaistnienie przestępstwa, podlegają niezwłocznemu, protokolarnemu, komisyjnemu zniszczeniu. Ustawodawca nie uprawnił tych służb do dwumiesięcznego okresu przechowywania materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej przed ich zniszczeniem14.

Osobie, wobec której kontrola operacyjna była stosowana, nie udostępnia się materiałów, zgromadzonych podczas trwania tej kontroli. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy materiał uzyskany zostanie dopuszczony jako dowód w sprawie. Uprawnienia podejrzanego do przejrzenia i zaznajomienia się z materiałami postępowania przygotowawczego, wynikające z art. 321 k.p.k., pozostają nienaruszone15.


Materiały kontroli operacyjnej w postępowaniu przygotowawczym

Czynności sprawdzające nie mogą wypełniać co do zasady zadań postępowania przygotowawczego, „lecz ograniczyć się muszą do sprawdzenia zasadności samego podejrzenia popełnienia przestępstw, nie dając odpowiedzi, czy rzeczywiście miało ono miejsce oraz jaki był jego przebieg. Ich zadaniem jest sprecyzowanie i uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu o przestępstwie, aby zapobiec nieuzasadnionemu wszczynaniu postępowania karnego”16.

Wszczęcie postępowania sprawdzającego nie przybiera formy decyzji procesowej. Następuje ono per facta concludenita poprzez przystąpienie do czynności sprawdzających w okresie pomiędzy datą zawiadomienia o przestępstwie a datą wydania postanowienia o wszczęciu lub odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego, nie dłużej jednak niż w terminie 30 dni. Warunkiem ich podjęcia jest brak pozytywnej oceny istnienia na tym etapie warunków dopuszczalności procesu. Czynności sprawdzające mogą dotyczyć zarówno płaszczyzny merytorycznej, np. czy istotnie zdarzenie miało miejsce, oceny prawnej, jak np. czy zaistniały czyn jest przestępstwem, jak i problematyki procesowej, np. czy nie zachodzą przesłanki warunkujące niedopuszczalność postępowania (np. abolicja, znikoma szkodliwość społeczna). W tej sytuacji najlepsze wydaje się przyjęcie założenia konstrukcyjnego, że art. 303 k.p.k. wprowadza zasadę, od której przewidziany jest w art. 307 k.p.k. wyjątek w postaci postępowania sprawdzającego, toczącego się jeszcze przed uzyskaniem uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa17. W ramach postępowania sprawdzającego również dostęp do informacji prawnie chronionych jest praktycznie wyłączony. Wyjątkiem jest tu art. 106 ust. 2 prawa bankowego18.

Nie można pozbawić prokuratora prawa do odtworzenia utrwalonych zapisów jeszcze przed wszczęciem postępowania przygotowawczego, odwołując się jedynie do potrzeby sporządzenia stosowanego protokołu. Jak wiadomo czynności protokołowane, poza tymi expressis verbis wskazanymi w art. 307 k.p.k., nie mogą być prowadzone w ramach postępowania sprawdzającego. Prokurator nie może również podjąć decyzji odmawiającej wszczęcia postępowania przygotowawczego w sytuacji, gdy oprze się on jedynie na załączonych do dokumentacji kontroli operacyjnej transkryptach policyjnych, bez odtworzenia utrwalonych zapisów19.

Warto podkreślić, iż kontrola operacyjna nie zalicza się do czynności niecierpiących zwłoki, o których mowa w art. 308 k.p.k. Są to czynności procesowe, a kontrola należy do czynności operacyjno-rozpoznawczych. „Z pewnością kontroli operacyjnej nie da się zakwalifikować jako czynności dochodzenia w niezbędnym zakresie, a w związku z tym nie można ustaleń uzyskanych w wyniku stosowania tej kontroli zaliczyć do materiałów zgromadzonych w ramach czynności niecierpiących zwłoki (art. 308 k.p.k.) i w ten sposób nadać im rangę dowodową”. Instytucje kontroli operacyjnej i postępowania w niezbędnym zakresie wywodzą się z regulacji dotyczących zupełnie różnych sfer działalności służb policyjnych, a tym samym wyników tej pierwszej nie można wykorzystać w ramach tej drugiej instytucji20.

Ważną kwestią jest również ustalenie momentu, od którego w stosunku do materiałów zgromadzonych w wyniku stosowania kontroli operacyjnej stosuje się tryb postępowania określony w k.p.k. Przyjęcie założenia, że samo przesłanie materiałów zebranych w toku stosowania kontroli operacyjnej powoduje wdrożenie reżimu dowodowego wynikającego z k.p.k., powodowałoby wiele komplikacji. Na przykład brak możliwości zapoznania się z zapisami rozmów przed wszczęciem postępowania przygotowawczego, z uwagi na obowiązek sporządzenia z tej czynności protokołu, byłoby ograniczeniem uprawnienia prokuratora do wydania decyzji o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego. Wydaje się, że zasadne jest stosowanie do materiałów zgromadzonych w wyniku zarządzenia kontroli operacyjnej reżimu prawa dowodowego wynikającego z k.p.k. dopiero od momentu wydania postanowienia o dopuszczeniu dowodu w sprawie karnej uzyskanego w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę. Postanowienia takie powinno być wydane również w sprawach, w których materiały kontroli operacyjnej zostały przesłane z wnioskiem o wszczęciu postępowania przygotowawczego, do którego to wniosku prokurator się przychylił21.

W ramach postępowania właściwego organ procesowy może wydać postanowienie o dopuszczeniu dowodów z materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej. Materiały te, jak już wcześniej zasygnalizowano, mogą stać się podstawą wszczęcia postępowania przygotowawczego albo elementem toczącego się postępowania karnego z uwagi na zawieranie dowodów mających znaczenia dla tej sprawy. Od momentu włączenia ich w poczet materiału dowodowego podlegają one trybom postępowania wynikającym z k.p.k. w zakresie oceny, wykorzystania, przechowywania itp. Włączenie to może nastąpić w każdym momencie trwania postępowania przygotowawczego, tj. od chwili wydania postanowienia o wszczęciu postępowania przygotowawczego do czasu zamknięcia postępowania, a dokładnie do terminu wyznaczonego na przejrzenie przez podejrzanego i jego obrońcę akt postępowania przygotowawczego22.

Ocena materiałów zgromadzonych podczas stosowania kontroli operacyjnej i dopuszczonych jako dowód w sprawie karnej pod kątem ich przydatności w postępowaniu jurysdykcyjnym i umieszczenia ich w akcie oskarżenia, a dokładnie w wykazie dowodów podlegających ich ujawnieniu na rozprawie, odbywa się na zasadach ogólnych wynikających z art. 7 k.p.k.23.


Wartość dowodowa materiałów zgromadzonych w wyniku stosowania kontroli operacyjnej

Dokumentacja kontroli operacyjnej nie spełnia wymagań, jakie stawiają przepisy k.p.k. dowodom zarówno w zakresie formy ich przeprowadzania, jak i dokumentowania. Analizując materię ustawową regulującą kontrolę operacyjną, nie natrafimy na przepis zakazujący przeprowadzać i dokumentować materiał operacyjny w sposób tożsamy z czynnościami dowodowymi procesu karnego. W wypadku uzyskania dowodów pozwalających na wszczęcie postepowania karnego lub mających znaczenie dla toczącego się postępowania karnego Komendant Główny Policji lub komendant wojewódzki przekazuje właściwemu prokuratorowi wszystkie materiały zgromadzone podczas kontroli operacyjnej bez potrzeby ich modyfikowania. W postępowaniu przed sądem w odniesieniu do tych materiałów stosuje się odpowiednio przepis art. 393 § 1 zd. 1 k.p.k., zezwalający na odczytywanie na rozprawie protokołów oględzin, przeszukania i zatrzymania rzeczy, opinii biegłych, instytutów, zakładów lub instytucji, danych o karalności, wyników wywiadu środowiskowego oraz wszelkich dokumentów urzędowych złożonych w postępowaniu przygotowawczym lub sądowym albo w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę. Od momentu przyjęcia materiałów przez prokuratora lub sąd i dopuszczenia ich jako dowodu w sprawie karnej materiał ten zostaje objęty reżimem postępowania dowodowego24.

Wprawdzie art. 174 k.p.k. zabrania zastępowania dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub z zeznań świadka treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych, ale nie może być on stosowany do dokumentacji kontroli operacyjnej. Notatka urzędowa z przeprowadzonej kontroli operacyjnej sporządzona przez policjanta prowadzącego sprawę, w ramach której zarządzono kontrolę operacyjną, nie jest tożsama z notatką urzędową, o której mowa w art. 143 § 2 i 174 k.p.k. Notatka z kontroli operacyjnej jest dokumentem wyrażającym ocenę organu operacyjnego w zakresie wartości dowodowej zgromadzonego w wyniku stosowania tej metody materiału. Notatki urzędowe, mimo że wchodzą w skład dokumentacji kontroli operacyjnej, nie stanowią materiałów zgromadzonych podczas kontroli operacyjnej, a więc nie mogą stanowić dowodów w sprawie karnej. Możliwość wykorzystania notatki urzędowej z przebiegu kontroli operacyjnej i innej dokumentacji przewidzianej w odpowiednim rozporządzeniu ma istotne znaczenie przy ocenie legalności uzyskanych w wyniku zastosowania ofensywnych metod pracy operacyjnej dokumentów. I tylko przez ten pryzmat winna być oceniana ta notatka25.

Materiały zgromadzone podczas stosowania kontroli operacyjnej mogą być zgodnie z art.19 ust. 15 ustawy o Policji wykorzystane na potrzeby sprawy karnej. Warunkiem ich wykorzystania jest fakt stanowienia przez nie dowodów pozwalających na wszczęcie postępowania karnego lub posiadanie znaczenia dla toczącego się postępowania karnego. W momencie przekazania ich na potrzeby sprawy karnej i wydania przez gospodarza tego postępowania decyzji procesowej zaliczającej w poczet materiału dowodowego dowody uzyskane w trakcie kontroli operacyjnej do materiałów tych stosuje się reżim postępowania dowodowego wynikający z procedury karnej. Są jednak istotne wyłączenia wynikające z wyjątkowości instytucji kontroli operacyjnej. Procedura karna przewiduje możliwość przekazania sprawy innemu właściwemu organowi, jeżeli sąd lub prokurator dopatruje się w czynie przewinienia dyscyplinarnego albo naruszenia obowiązków służbowych lub zasad współżycia społecznego, a sprawę kończy odmową wszczęcia postępowania albo umorzeniem, zwłaszcza z powodu znikomej szkodliwości społecznej czynu26.

Z pewnością będą do nich należały dowody uzyskane w warunkach czynu zabronionego oraz czynności zabronione przez prawo procesowe. Decyzja o wyłączeniu nielegalnego dowodu z procesu będzie należała do organu procesowego. Nie nabiera ona jednak atrybutu prawomocności oraz nie przysługuje na nią zażalenie. Powinna być podejmowana natychmiast w każdym stadium postępowania karnego27.

Sam fakt niezgodności z prawem uzyskania dowodu nie może automatycznie go dyskwalifikować. Pod uwagę musi zostać wzięta skala nielegalności oraz wpływ uchybienia na wiarygodność dowodu28. W przeciwnym wypadku możliwość prawidłowego orzekania w sprawie byłaby wykluczona. Restrykcyjne odrzucenie każdego wadliwego dowodu, niezależnie od rodzaju uchybienia, jakiego dopuścił się organ przeprowadzający tę czynność, byłoby według Katarzyny Dudki zbyt daleko idące. Należy zgodzić się z B. Kurzępa, że wyeliminowanie z podstawy orzeczenia dowodu odciążającego kolidowałoby z elementarnym poczuciem sprawiedliwości. Ten sam stosunek zachodziłby przy dyskwalifikowaniu dowodów na podstawie nieistotnych uchybień formalnych. W takich przypadkach należy dać prymat prawdzie materialnej i nie dyskwalifikować dowodów29.

 

 


  1. M. Chrabkowski, Wykorzystanie materiałów kontroli operacyjnej w postępowaniu przygotowawczym,  Szczytno 2009, s. 124.

  2. D. Drajewicz, Wykorzystanie wyników kontroli operacyjnej w postępowaniu karnym, „Prokuratura i Prawo” 2010, nr 7–8, s. 167.

  3. Rozporządzenie Ministra MSWiA z dn. 18 marca 2002 r., Dz. U., nr 24, poz. 252 ze zmianami.

  4. Wyrok SN z dn. 10 czerwca 2008 r., III KK 30/08, OSNKW 2008, nr 8, poz. 65, LEX nr 418629.

  5. D. Drajewicz, Wykorzystanie wyników…, dz. cyt., s. 168–169.

  6. Tamże, s. 170.

  7. Tamże, s. 171.

  8. Postanowienie Sądu Najwyższego z dn. 26 kwietnia 2007, sygn. IKZP 6/07, OSNKW 2007, nr 5, poz. 37.

  9. M. Chrabkowski, Wykorzystanie..., dz. cyt., s. 128.

  10. G. Musialik-Dudzińska, Podsłuch pozaprocesowy (operacyjny) na gruncie znowelizowanej ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji, „Przegląd Sądowy” 2004, nr 4, s. 61.

  11. A. Taracha, Prawo Policji do gromadzenia, sprawdzania i przetwarzania informacji. Z problematyki art. 20 ustawy o Policji, [w:] Współczesny polski proces karny, red. S. Stachowiak, Poznań 2002, s. 233–234.

  12. M. Chrabkowski, Wykorzystanie…, dz. cyt., s. 133.

  13. Art. 19 ust. 17b ustawy o Policji.

  14. M. Chrabkowski, Wykorzystanie…, dz. cyt., s. 134.

  15. Art. 19 ust. 16 ustawy o Policji.

  16. J. Grajewski, L. K. Paprzycki, M. Płachta, Kodeks postępowania karnego. Komentarz, t. 1, Kraków 2003, s. 731.

  17. M. Chrabkowski, Wykorzystanie…, dz. cyt., s. 136.

  18. Art. 106 ust. 2 prawa bankowego.

  19. M. Chrabkowski, Wykorzystanie…, dz. cyt., s. 144.

  20. A. Taracha, Czynności operacyjno-rozpoznawcze…, dz. cyt., s. 217–218.

  21. M. Chrabkowski, Wykorzystanie…, dz. cyt., s. 154–155.

  22. Tamże, s. 158.

  23. Tamże, s. 161.

  24. M. Chrabkowski, Wykorzystanie…, dz. cyt. s. 167.

  25. Tamże, s. 168–169.

  26. Tamże, s. 172.

  27. M. Chrabkowski, Wykorzystanie…, dz. cyt., s. 171.

  28. A. Taracha Czynności operacyjno–rozpoznawcze…, dz. cyt. s. 286.

  29. M. Chrabkowski, Wykorzystanie…, dz. cyt., s. 176.


Podziel się artykułem:



Warning: count(): Parameter must be an array or an object that implements Countable in /home/users/kylu007/public_html/krzysztofmomot/public_html/kryminalistyka.org.pl/wp-includes/class-wp-comment-query.php on line 399

Zostań z nami

Newsletter

Zapisz się do naszego newslettera i bądź na bieżąco z informacjami ze świata kryminalistyki.

[FM_form id="1"]
Zamknij