KOMITET REDAKCYJNY

Już wkrótce przedstawimy członków redakcji czasopisma "Wiedza Kryminalistyczna".

KOMITET NAUKOWY

Wkrótce przedstawimy członków Komitetetu Naukowego.

RECENZENCI

Lista recenzentów zostanie Państwu wkrótce przedstawiona.

PROCEDURA RECENZOWANIA PRAC NAUKOWYCH
NADSYŁANYCH DO PUBLIKACJI
W CZASOPIŚMIE NAUKOWYM „WIEDZA KRYMINALISTYCZNA”

1. Procedura recenzowania artykułów jest zgodna z zaleceniami MNiSW.
2. Przekazanie tekstu do publikacji w czasopiśmie „Wiedza Kryminalistyczna” jest jednoznaczne z wyrażeniem przez autora/autorów zgody na wszczęcie procedury recenzowania artykułu.
3. Teksty dostarczone do redakcji oceniane są wstępnie przez członków redakcji pod względem merytorycznym, pod względem zgodności z profilem i zasadami formalnymi obowiązującymi w czasopiśmie oraz z podstawowymi wymogami stawianymi publikacjom naukowym.
4. Redakcja stosuje zasadę double blind review, zgodnie z którą recenzent i autor nie znają swoich tożsamości.
5. Do oceny każdego artykułu powołuje się dwóch recenzentów zewnętrznych, spoza jednostki, którzy:

1. nie są członkami redakcji, Rady Naukowej, jednostki, w której afiliowany jest autor publikacji oraz podmiotu, w którym afiliowany jest redaktor naczelny czasopisma;
2. są kompetentni w danej dziedzinie i mają co najmniej stopień naukowy doktora oraz odpowiedni dorobek naukowy;
3. cieszą się nieposzlakowaną opinią naukowca;
4. nie pozostają z autorem w konflikcie interesów, przy czym za konflikt interesów uznaje się zachodzące między recenzentem a autorem bezpośrednie relacje osobiste (pokrewieństwo do drugiego stopnia, związki prawne, związek małżeński), relacje podległości zawodowej lub bezpośrednią współpracę naukową w ciągu ostatnich dwóch lat poprzedzających rok przygotowania recenzji.

6. Recenzenci są zobowiązani w trakcie procesu recenzowania do poufności w opiniach na temat recenzowanego artykułu oraz niewykorzystywania zdobytej przy tej okazji wiedzy przed jego publikacją.
7. Recenzja dokonywana jest na formularzu udostępnionym przez redakcję i musi kończyć się jednoznacznym wnioskiem co do dopuszczenia artykułu do publikacji lub jego odrzucenia.
8. W sytuacjach spornych powoływany jest kolejny recenzent.
9. Uwagi recenzenta przekazywane są autorowi. Racjonalne i umotywowane konkluzje przedstawione w recenzji są dla autora wiążące. Ma on obowiązek uwzględnić zalecenia recenzentów i poprawić tekst. Recenzentom przysługuje prawo do powtórnej weryfikacji poprawionego tekstu. Jeśli autor tekstu nie zgadza się z konkluzjami recenzenta, ma prawo do przedstawienia swojego stanowiska redakcji w nocie polemicznej.
10. Decyzję o publikacji tekstu podejmuje redaktor naczelny po zasięgnięciu opinii Kolegium Redakcyjnego i ewentualnie Rady Naukowej, na podstawie analizy uwag i konkluzji zawartych w recenzjach wraz z ewentualną polemiką autora tekstu i ostatecznej wersji tekstu, dostarczonej przez autora.
11. Według przyjętego zwyczaju, recenzje artykułów są sporządzane nieodpłatnie.
12. Nazwiska recenzentów poszczególnych artykułów nie są ujawniane. Lista współpracujących  z czasopismem recenzentów jest raz w roku zamieszczana na stronie internetowej czasopisma oraz w wydanym numerze czasopisma.
13. Redakcja ma prawo do redakcji merytorycznej i stylistycznej, adiustacji i korekty tekstu, z uwzględnieniem zasad redakcyjnych obowiązujących w czasopiśmie. Po zrecenzowaniu, zredagowaniu i korekcie tekst jest odsyłany autorowi drogą elektroniczną celem dokonania korekty autorskiej. Autor ma obowiązek dokonać jej w ciągu 14 dni od otrzymania tekstu. Niedopełnienie tego terminu jest równoznaczne z akceptacją zaproponowanych przez redakcję zmian.
14. Do materiałów przekazanych redakcji autor dołącza oświadczenie, że praca nie była wcześniej publikowana i aktualnie nie jest rozpatrywana możliwość jej publikacji w innych czasopismach. Prawa wydawnicze przedłożonych do publikacji prac przechodzą na wydawcę na podstawie oświadczenia o przeniesieniu autorskich praw majątkowych. Za publikację w „Wiedzy Kryminalistycznej” autorzy nie otrzymują honorarium.
15. Celem wyeliminowania praktyk ghostwriting oraz guest authorship, które są przejawem nierzetelności naukowej, wszelkie wykryte przypadki takich działań, jak również łamania etyki naukowej będą dokumentowane i demaskowane, włącznie z powiadomieniem odpowiednich podmiotów (instytucje zatrudniające autorów, towarzystwa naukowe, stowarzyszenia edytorów naukowych itp.). Celem uniknięcia podobnych przypadków, autorzy publikacji wieloautorskich zobowiązani są do ujawnienia faktycznego wkładu w powstanie publikacji (z podaniem afiliacji oraz kontrybucji, czyli informacji o tym, kto jest autorem koncepcji, założeń, metod itp. wykorzystanych przy przygotowywaniu publikacji). Konieczne jest także precyzyjne określenie udziału poszczególnych autorów w realizacji nadesłanej pracy i złożenie przez nich stosownego oświadczenia. Główną odpowiedzialność ponosi autor zgłaszający manuskrypt.

---

ZASADY REDAGOWANIA
TEKSTU

I. UKŁAD TEKSTU GŁÓWNEGO

1. Akapit:

• nie robimy wcięć akapitowych po tytule lub podtytule. Wcięciem akapitowym wyróżniamy natomiast wszystkie następujące po pierwszym akapicie wyimki tekstu.

2. Formatowanie:

• czcionka Times New Roman o wielkości 12 punktów;
• standardowe odstępy między znakami;
• interlinia co 1,5 wiersza;
• justowanie obustronne;
• imię i nazwisko autora artykułu podajemy na pierwszej stronie i wyrównujemy do lewej;
• tytuły i śródtytuły artykułów wyśrodkowujemy i wyróżniamy przez pogrubienie.
• w przypadku wyliczeń kilkustopniowych należy stosować numerację w następującej kolejności: cyfry arabskie, litery małe, punktory. Pomiędzy poszczególnymi członami wyliczeń umieszczamy średniki.

3. Długość opracowań:

• opracowania teoretyczne nie powinny przekraczać 20, a kazuistyczne 15 stron maszynopisu wraz z rycinami, tabelami, wykazem piśmiennictwa i streszczeniem. 

 

II. PRZYPISY BIBLIOGRAFICZNE

• w obrębie jednego artykułu stosujemy łączną  numerację przypisów;
• numer przypisu w tekście głównym powinien znajdować się przed znakami interpunkcyjnymi, takimi jak: kropka, przecinek, średnik, ale po cudzysłowie zamykającym cytat, do którego odnosi się przypis.

1. Książka jednego autora cytowana po raz pierwszy:

Przykład:
K. Borkowski, Kryminalistyczna identyfikacja śladów stóp, Warszawa 2013, s. 45­–48.

2. Książka wielu autorów cytowana po raz pierwszy:

Przykład:
A. Antoszewski, R. Herbut, Systemy polityczne współczesnego świata, Gdańsk 2001, s. 23.

3. Jeśli mamy więcej niż trzech autorów, skracamy ich przywoływanie:

Przykład:
A. Kwiatkowski i.in., Polityka, Warszawa 2013, s. 12.

4. Książka pisana przez wielu autorów, mająca redaktora:

Przykład:
Prawo podmiotowe wczoraj i dziś, red. S. Malinowski, Warszawa 2005, s. 45.

5. Artykuł znajdujący się w książce wydanej pod redakcją:

Przykład:
J. Kowalski, Istota prawa podmiotowego, [w:] Prawo podmiotowe wczoraj i dziś, red. S. Malinowski, Warszawa 2005, s. 34.

6. Książka tłumaczona z języka obcego:

Przykład:
A. Giddens, Europa w epoce globalnej, tłum. M. Klimowicz, M. Habura, Warszawa 2009, s. 14.

7. Książka będąca częścią wydania wielotomowego, zbiorowego:

Przykład:
M. Otrocki, Dyskurs – pojęcie jako perspektywa, [w:] Oblicza komunikacji. Perspektywa badań nad tekstem, dyskursem i komunikacją, t. I, red. I. Kamińska-Szmaj i.in., Kraków 2006, s. 14.

8. Ponowne cytowanie autora:

Przykład:
J. Kowalski, Istota…, dz. cyt., s. 18.

9. Ponowne cytowanie tego samego autora po sobie, ale jego innej książki:

Przykład:
A. Kowalski, Historia integracji europejskiej, Warszawa 1995, s. 23-45.
Tenże, Oświecenie w Polsce, Warszawa 1998, s. 45.

10. Cytowanie tego samego autora następuje po sobie i cytat pochodzi z tej samej strony:

Przykład:
K. Borkowski, Kryminalistyczna identyfikacja śladów stóp, Warszawa 2013, s. 45­–48.
Tamże, s. 59.

11. Artykuł z czasopisma:

Przykład:
D. Krokera-Zając, Bezpieczeństwo danych genetycznych, „Problemy Kryminalistyki” 2012, nr 278, s. 23.

12. Artykuł pochodzący z czasopisma wydawanego online:

Przykład:
K. Owczarek, Internetowe oblicze sprawiedliwości, „Fragile” 2015, nr 2, http://www.fragile.net.pl/home/wojna-o-wojne-nr-2-28-2015/, [dostęp: 26.10.2015].

13. Artykułu ze strony internetowej:

Przykład:
P. Janowski, Nowe prawo dewizowe, http://www.kameleon.pl/artykul, [dostęp: 24.10.2015].

14. Cytowanie pozycji za kimś:

Przykład:
T. Wiśniewski, Analiza rentowności przedsiębiorstwa, Kraków 2002, s. 12, cyt. za: W. Skoczylas, Wartość przedsiębiorstwa w systemie jego oceny, Szczecin 1998, s. 22.

15. Każdy cytat możemy wzbogacić o wiedzę, którą pozyskaliśmy z innych źródeł, a która jest związana z kontekstem cytatu:

Przykład:
A. Chodubski, Wstęp do badań politologicznych, Gdańsk 2006, s. 123; zob. także: T. Olszański, Różne oblicza politologii, Kraków 1998, s. 15.

16. Przypis odsyłający: odsyła do innych opracowań, mogących dostarczyć dokładniejszych informacji:

Przykład:
Zob. B. Hołyst, Kryminalistyka, Warszawa 1996.

17. Przypis dygresyjny: też stosujemy Zob., ale w innym kontekście:

Przykład:
O końcu historii pisał Francis Fukuyama, który demokrację liberalną i gospodarkę wolnorynkową uznał za najlepszy z możliwych sposobów organizacji życia zbiorowego.
Zob. F. Fukuyama, Koniec historii, Warszawa 2011.

18. Przypis polemiczny zwykły: w tekście głównym polemizujemy z jakimś autorem i robimy przypis, aby czytelnik mógł dotrzeć do poglądów tego autora (do oryginału):

Przykład:
Por. P. Horoszowski, Kryminologia, Warszawa 1965.

19. Publikacje, w których nie podano miejsca lub/i roku wydania:

Przykłady:
J. Nowak, Polityka, [b.m.] 1935.
J. Nowak, Polityka, Poznań [b.r.].
J. Nowak, Polityka, [b.m.] [b.r].

20. Cytując recenzję, podajemy informację o tym:

Przykłady:
M. Stradowski (rec.), J. Nowak, Polityka, Warszawa 2013, „Zarządzanie i Edukacja” 2013, nr 3, s. 14.

21. Jeśli recenzja ma swój tytuł:

Przykłady:
M. Stradowski (rec.), Poznajemy politykę na nowo (J. Nowak, Polityka, Warszawa 2013), „Zarządzanie i Edukacja” 2013, nr 3, s. 14.

22. Cytowanie danych statystycznych, wartości liczbowych:

Przykłady:
Dane za: W. Skoczylas, Wartość przedsiębiorstwa w systemie jego oceny, Szczecin 1988, s. 32.

23. Wszystkie tabele, rysunki, wykresy itp. muszą być ponumerowane i nazwane:

Przykłady:
Rys. 1. Determinanty rozwoju lokalnego
Tabela 2. Rozmieszczenie ludności polskiej na terytorium niemieckim w latach 1999–2011

24. Pod wszystkimi tabelami, rysunkami, wykresami itp. podajemy źródło pochodzenia danych.

Przykład:
Źródło: opracowanie własne na podstawie G. Janusz, Ochrona praw mniejszości narodowych w Europie, Lublin 2011, s. 12–20.

 

III. PUBLIKACJE OBCOJĘZYCZNE

W opisach publikacji obcojęzycznych stosuje się skróty właściwe dla danego języka, przejęte z kart tytułowych:

1. publikacje anglojęzyczne:

• red. (redaktor) - ed. (editor);
• t. (tom) Vol. - (volume);
• w czasopiśmie: R. (rocznik) - Vol. (volume);
• w czasopiśmie: nr (numer) - No. (number).
• Liczbę stron (s.) oraz przyimek [w:] – podajemy w języku polskim.

 

IV. INFORMACJE DODATKOWE

1. Skróty i skrótowce:

• W tekście głównym używamy standardowych skrótów: r., w., np., m.in., pt., itp., itd., tj., ww., i.in., ale na końcu zdania tylko pełnych wyrazów (rok, wiek).
• Powoływanie się na autora danej pracy: jeśli po raz pierwszy powołujemy się w tekście na określoną osobę, podajemy jej imię i nazwisko w pełnej formie (Jan Kowalski). W kolejnych przywołaniach podajemy tylko nazwisko (Kowalski).
• Skrótowce literowe: przy pierwszym wystąpieniu nazwy złożonej z grupy wyrazów zapisujemy jej pełną formę, a w nawiasie okrągłym podajemy skrótowiec, który będzie stosowany przy kolejnych wystąpieniach owej nazwy, np. w tekście po raz pierwszy pojawia się nazwa: Stowarzyszenie Inicjatyw Kryminalistycznych (SIK) – przy kolejnym pojawianiu się nazwy piszemy tylko: SIK.

2. Wyróżnienia w tekście głównym:

Kursywą piszemy:

• tytuły książek/artykułów
• wyrazy i wyrażenia obcojęzyczne, jak np. wyrazy-cytaty: vis à vis, de facto, carte blanche, skróty, np. etc.

W cudzysłów bierzemy:

• tytuły czasopism;
• cytaty wewnątrz tekstu.

REGULAMIN
PUBLIKOWANIA PRAC W CZASOPIŚMIE NAUKOWYM
WIEDZA KRYMINALISTYCZNA

§ 1

 POSTANOWIENIA OGÓLNE

1. „Wiedza Kryminalistyczna” jest periodykiem naukowym wydawanym raz w roku przez Stowarzyszenie Inicjatyw Kryminalistycznych (SIK).
2. W czasopiśmie publikowane są prace: teoretyczne, eksperymentalne, analityczne, syntetyzujące oraz kazuistyczne z zakresu kryminalistyki i nauk pokrewnych.
3. Czasopismo poświęcone jest teoretycznym i praktycznym zagadnieniom związanym z kryminalistyką, naukami sądowymi oraz prawem dowodowym.
4. Wersją pierwotną czasopisma jest wydanie drukowane. Czasopismo jest także dostępne w formie elektronicznej na stronie internetowej www.kryminalistyka.org.pl.

 

§ 2

 WYMAGANIA STAWIANE PUBLIKACJOM

1. Na pierwszej stronie, przed tytułem i właściwym tekstem pracy, należy umieścić imię i nazwisko autora/autorów oraz tytuł pracy w języku polskim.
2. Opracowania teoretyczne nie powinny przekraczać 20, a kazuistyczne 15 stron maszynopisu wraz z rycinami, tabelami, wykazem piśmiennictwa i streszczeniem. 
3. Nadsyłane prace będą recenzowane. Procedura recenzowania prac naukowych nadsyłanych do publikacji w czasopiśmie naukowym „Wiedza Kryminalistyczna” stanowi załącznik nr 1 do niniejszego regulaminu.
4. Formularz recenzji artykułu przeznaczonego do publikacji w czasopiśmie „Wiedza Kryminalistyczna” stanowi załącznik nr 2 do niniejszego regulaminu.
5. Redakcja zastrzega sobie prawo do niepublikowania artykułu w przypadku uzyskania przezeń negatywnej recenzji, stwierdzenia plagiatu, treści niezgodnych z prawem, stanowiących naruszenie dóbr instytucji lub osób trzecich, jak również bez podania przyczyn.
6. Redakcja zastrzega sobie prawo do dokonywania w pracy niezbędnych poprawek stylistycznych i skrótów bez porozumienia z autorem. 
7. Liczbę tabel i rycin powinno się ograniczyć do minimum niezbędnego dla zrozumienia tekstu. Ryciny i fotografie należy oznaczać w tekście za pomocą podpisów. Wszelkie materiały graficzne, tabele oraz ryciny należy dodatkowo załączać  w osobnym pliku.
8. Za prace publikowane w „Wiedzy Kryminalistycznej” autorom nie przysługuje wynagrodzenie. Autorzy zobowiązują się do podpisania umowy nieodpłatnego przeniesienia majątkowych praw autorskich do publikacji na wydawcę. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych do utworu naukowego stanowi załącznik nr 3 do niniejszego regulaminu.
9.  Do artykułu należy dołączyć prawidłowo wypełniony formularz zgłoszeniowy. Wzór formularza zgłoszeniowego stanowi załącznik nr 4 do niniejszego regulaminu.
10. Praca powinna być zakończona słowami kluczowymi i streszczeniem w języku polskim. W streszczeniu należy uwzględnić cel i wyniki pracy oraz informacje o zastosowanej metodyce. Streszczenie nie powinno przekraczać 15 wierszy maszynopisu.
11. Prace należy przesyłać pocztą elektroniczną na adres: redakcja@kryminalistyka.org.pl.
12. Prace nie zakwalifikowane do druku nie są zwracane autorom.
13. Przysłanie tekstu do publikacji oznacza akceptację wszystkich postanowień niniejszego regulaminu.

 

§ 3

POSTANOWIENIA KOŃCOWE

1. Zmiany w niniejszym regulaminie podlegają zatwierdzeniu przez prezesa SIK.
2. W przypadku rozwiązania czasopisma dokumentację powstałą w trakcie jego działalności przekazuje się do archiwum SIK.

---